Kάθε Σαββατοκύριακο οι Βολιώτες παραθεριστές και οι επισκέπτες συνωστίζονται σε έναν μικρό επαρχιακό δρόμο (Βόλου-Αφήσσου) μόνο και μόνο για να κάνουν ένα μπάνιο. Η δημιουργία νέου δρόμου που θα συνδέεται με τον περιφερειακό δρόμο του Βόλου και θα αποτελεί έναν υψηλών σχετικά ταχυτήτων δρόμο που θα παρακάμπτει τα στενά δρομάκια των χωριών και θα σταματήσει να θέτει σε κίνδυνο τις ζωές τόσων ανθρώπων, αλλά και να εξαντλεί την αντοχή των νεύρων μας. Οι αντιδράσεις των κατοίκων και των εχόντων οικόπεδα ή γεωργικές εκτάσεις έγιναν σε όλους γνωστές από καιρό.
"Όχι στην πεδινή χάραξη! Ναι στην ημιορεινή!"
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη και γιατί ζητείται κάτι τέτοιο από τους κατοίκους ή τους παραθεριστές που έχουν εξοχικά;
Καταρχάς οι κάτοικοι δεν θέλουν λένε να κατακερματιστεί η περιοχή από έναν δρόμο. Γιατί σήμερα τι ακριβώς γίνεται; Στη συνέχεια δεν θέλουν να κοπούν τα χωράφια τους και τα οικόπεδα. Μπορεί όντως η ελληνική πολιτεία να μην φημίζεται για τις απαλλοτριώσεις της, όσον αφορά τα ύψη των αποζημειώσεων κτλ. αλλά το όφελος από το δρόμο θα αντισταθμίζει αυτά τα μειονεκτήματα και για τους ίδιους που δεν θα κάνουν μία ώρα για αποστάση 25χλμ...
Στη συνέχεια αυτό που προτείνουν σημαίνει: Οικολογική καταστροφή, θα κοπούν χιλιάδες δέντρα, θα κατασκευαστούν τεράστια ορύγματα και επιχώματα, σήρραγα, κοιλαδογέφυρα στο ρέμα του Αγ. Βλασίου, μεγάλες κατά μήκος κλίσεις, τεράστια έργα αντιστήριξης, αλλοίωση του πανέμορφου τοπίου του Πηλίου. Ακόμα και για έναν δρόμο 2 λωρίδων με βοηθητικές λωρίδες το πλάτος της οδού φτάνει τα 10 μέτρα. Καταλαβαίνετε ότι 10 μέτρα απαιτούν 30-40 μέτρα ζώνης σχεδίασης της οδού με όρυγμα και επίχωμα εκατέρωθεν σε μία κεκλιμένη πλαγιά. Επιπλέον μιλάμε για υπερβολικό κόστος. Η πεδινή χάραξη υπολογίζεται στα 8.500.000 και είναι μία εύκολη λύση χωρίς επιβάρυνση του περιββάλοντος με πολλά χωματουργικά. Αντίστοιχα η ημιορεινή χάραξη θα απαιτήσει με βάση την προμελέτη 30.000.000, δλδ 350% αυξημένο κόστος. Και όλα αυτά βασίζονται σε μία προμελέτη, γιατί στην πράξη οι καθυστερήσεις και οι τενχικές δυσκολίες συνήθως αυξάνουν το κόστος κατά 10-20%. Τέλος πολύ σημαντική παράμετρος αποτελεί η χρονική περάτωση του έργου, καθώς ένα τόσο πολύπλοκο έργο με γέφυρα και σήραγγα θα απαιτήσει σχεδόν διπλάσιο χρόνο για να ολοκληρωθεί.
Προσωπικά όμως και χωρίς τα οικονομικά και τεχνικά στοιχεία εξ αρχής είχα αγανακτήσει ακούγοντας και βλέποντας τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Ένα τέτοιο έργο δεν γίνεται για να εξυπηρετήσει μία μικρή ομάδα ανθρώπων, όσο και αν ακούγεται αυτό ραττσιστικό, αλλά για να διευκολύνει 150.000 κατοίκους του Βόλου και των περιχώρων και ταυτόχρονα τους πολλούς χιλιάδες τουρίστες που θα το ξανασκεφτούν να έρθουν μετά την ταλαιπωρία που υφίστανται. Το Πήλιο δέχεται από παντού επιθέσεις και το τραγικό είναι ότι τις δέχεται από τους ντόπιους. Ανοίγονται άχρηστοι δρόμοι (Χανιά-Αγ. Λαυρέντιος) που κόβουν χιλιάδες δέντρα (μετά κροκοδειλίων δακρύων για τα δάση που καίγονται) και θέλουμε ακόμα έναν δρόμο να κόβει το βουνό και να καταστρέφει το τοπίο.
Ευτυχώς που το έργο θεωρείται ασύμφορο και δεν θα βρει χρηματοδότηση. Έτσι το μόνο παρήγορο είναι ότι η λύση προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα....άραγε εμείς σαν πολίτες πότε θα ξυπνήσουμε από το λήθαργο και θα αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση εκτός από τις περιόδους που καίγεται ένα δάσος (ακόμα και αν ήταν φυτεμένο και μονοκαλλιέργεια πεύκου); Πότε θα ξυπνήσουμε, όταν θα έχουμε καταστρέψει το μοναδικό έργο και μνημείο της φύσης που λέγεται Πήλιο και που οι ξένοι τιμάνε περισσότερο από τους ντόπιους;
"Όχι στην πεδινή χάραξη! Ναι στην ημιορεινή!"
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη και γιατί ζητείται κάτι τέτοιο από τους κατοίκους ή τους παραθεριστές που έχουν εξοχικά;
Καταρχάς οι κάτοικοι δεν θέλουν λένε να κατακερματιστεί η περιοχή από έναν δρόμο. Γιατί σήμερα τι ακριβώς γίνεται; Στη συνέχεια δεν θέλουν να κοπούν τα χωράφια τους και τα οικόπεδα. Μπορεί όντως η ελληνική πολιτεία να μην φημίζεται για τις απαλλοτριώσεις της, όσον αφορά τα ύψη των αποζημειώσεων κτλ. αλλά το όφελος από το δρόμο θα αντισταθμίζει αυτά τα μειονεκτήματα και για τους ίδιους που δεν θα κάνουν μία ώρα για αποστάση 25χλμ...
Στη συνέχεια αυτό που προτείνουν σημαίνει: Οικολογική καταστροφή, θα κοπούν χιλιάδες δέντρα, θα κατασκευαστούν τεράστια ορύγματα και επιχώματα, σήρραγα, κοιλαδογέφυρα στο ρέμα του Αγ. Βλασίου, μεγάλες κατά μήκος κλίσεις, τεράστια έργα αντιστήριξης, αλλοίωση του πανέμορφου τοπίου του Πηλίου. Ακόμα και για έναν δρόμο 2 λωρίδων με βοηθητικές λωρίδες το πλάτος της οδού φτάνει τα 10 μέτρα. Καταλαβαίνετε ότι 10 μέτρα απαιτούν 30-40 μέτρα ζώνης σχεδίασης της οδού με όρυγμα και επίχωμα εκατέρωθεν σε μία κεκλιμένη πλαγιά. Επιπλέον μιλάμε για υπερβολικό κόστος. Η πεδινή χάραξη υπολογίζεται στα 8.500.000 και είναι μία εύκολη λύση χωρίς επιβάρυνση του περιββάλοντος με πολλά χωματουργικά. Αντίστοιχα η ημιορεινή χάραξη θα απαιτήσει με βάση την προμελέτη 30.000.000, δλδ 350% αυξημένο κόστος. Και όλα αυτά βασίζονται σε μία προμελέτη, γιατί στην πράξη οι καθυστερήσεις και οι τενχικές δυσκολίες συνήθως αυξάνουν το κόστος κατά 10-20%. Τέλος πολύ σημαντική παράμετρος αποτελεί η χρονική περάτωση του έργου, καθώς ένα τόσο πολύπλοκο έργο με γέφυρα και σήραγγα θα απαιτήσει σχεδόν διπλάσιο χρόνο για να ολοκληρωθεί.
Προσωπικά όμως και χωρίς τα οικονομικά και τεχνικά στοιχεία εξ αρχής είχα αγανακτήσει ακούγοντας και βλέποντας τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Ένα τέτοιο έργο δεν γίνεται για να εξυπηρετήσει μία μικρή ομάδα ανθρώπων, όσο και αν ακούγεται αυτό ραττσιστικό, αλλά για να διευκολύνει 150.000 κατοίκους του Βόλου και των περιχώρων και ταυτόχρονα τους πολλούς χιλιάδες τουρίστες που θα το ξανασκεφτούν να έρθουν μετά την ταλαιπωρία που υφίστανται. Το Πήλιο δέχεται από παντού επιθέσεις και το τραγικό είναι ότι τις δέχεται από τους ντόπιους. Ανοίγονται άχρηστοι δρόμοι (Χανιά-Αγ. Λαυρέντιος) που κόβουν χιλιάδες δέντρα (μετά κροκοδειλίων δακρύων για τα δάση που καίγονται) και θέλουμε ακόμα έναν δρόμο να κόβει το βουνό και να καταστρέφει το τοπίο.
Ευτυχώς που το έργο θεωρείται ασύμφορο και δεν θα βρει χρηματοδότηση. Έτσι το μόνο παρήγορο είναι ότι η λύση προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα....άραγε εμείς σαν πολίτες πότε θα ξυπνήσουμε από το λήθαργο και θα αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση εκτός από τις περιόδους που καίγεται ένα δάσος (ακόμα και αν ήταν φυτεμένο και μονοκαλλιέργεια πεύκου); Πότε θα ξυπνήσουμε, όταν θα έχουμε καταστρέψει το μοναδικό έργο και μνημείο της φύσης που λέγεται Πήλιο και που οι ξένοι τιμάνε περισσότερο από τους ντόπιους;
